ایـن منــــــم ...

                    دختـــری از جنـــــس ِ احســــــــاس

که غــــم هـایش را

                 درد هـــایش را

                               بُغـــض هـایش را

                                           پشــــت ِ نقــــابی از لبخنـــــــــــد پنهـــان کــرده اسـت

نگــاه کـن مـرا

                    خیــــــــــــره شـو در مــن

امـــا ایـن بــار ...

                   در مــن جــــوری دیگـر غـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرق شـــو

تصویــــر ِ بستـــــــــــــه ی ِ نگــــاهـَت را

                                                    از گلبـرگــــــــــــــــــــ  ِ سـرخ لـــب هایـم بـدزد

کمـی بالاتــر بیـا

                         بالا تـَــــر..

                          بـَر فــــــــــــــــــــــــــــــــــــراخ ِ چشمـــانمنتظــــرم بـایسـت

چَشـــم بـدوز در مــن

ببیــن دلتنگــــــی ها را از آسمـــان سیــاه و تاریکــــم

بشنــو سمفــــــونی ِ اشـک ها را

                                          از صحنـــه ی گونـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه هایم

بخــوان سکــــــــــــــوت را از پشـت ِ زورق ِ نگـــاهـم

سکـــــــوتی که ایـن روزهــا

                                 از لا بـه لای ِ پیچیـــش ِ ثانیـــــــــه هایم پیــداستــــــــــــــــــــ

سکــــوتی به تلخــــــــــــــی ِ یک بلاتکلیفــــــــــــــی

بـــــی وزن

                بــــی کلام

                                           بـــــــی هجـــــــــا

در میــان واژه هــــــــــــــــایی با آوایــی از صـــامـِت ها و مُصَـــوِت های ِ فـریـــــــــــاد

حـال پاییــن تـَر بیـــا

                            پاییـــن تـَر ..

                            روی ِ همــان گلبرگـــــــــــ هـای ســـرخ

بچــش...

                مــَـــــــــــــــــــــزه کـن

                                      لــب هایی را که طعـــــم گـــس ِتنهـــایی می دهــــد

نفـــــــــس بکــش

                        استشمـــــام کـن

                                              هــــــوایی را که بــوی بـــــی قـــــراری می دهـــد

                                              نقـــاب بَـرکِـــش از چهــــــــره ی ِ غمگینـــــــــــــم

بنگــر لبخنـــــــــــــــــــــــدی را که

بــی تفـــــاوتی ات

                     رفتنـــــــــت

                                     نبــــــودنت

                                                    تلــــــخ َ ش کــــرده اسـتــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نگــاه کـن مــرا ...

نگــاه کـن تاریکـــی ِ ایـن عکــــس را

                      که تلخـی هـای ِ  زندگـی ِ بـی تــوسیـــاهَ ش کــرده اسـت

نگــاه کـن ایـن " مـــــــــــــــــن " را

                      که از بــس دلتنگــــــــ  ِ " تــــــــو " بـــود

                                                             تمــــام ِ " مـــن " اش را از یاد بُـــرد

از یــــاد بُــرد

دل خوشـی های ِ کوچـک ِ زندگـی را

تــــو ....

             به انـــدازه ی تمــــــام ِ لحظـــه های ِ نبــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودنت

لبخنــــــــــــد های ِ شیریــن ِ زندگــــی را

                                                            به ایـن " مـــــــن "  بدهکـــــــــــاری

نگــاه کـن مـرا ...